Πέμπτη, Ιανουαρίου 25, 2007

Τσαντίλα ή Δάκρυα?

Δεν έχω καταλήξει ακόμα στο τι είναι καλύτερο. Ξέρω όμως ότι εγώ στεναχωριέμαι από τις κακές συμπεριφορές των ανθρώπων και δεν τσαντίζομαι. Και στο τέλος εγώ πάλι βγαίνω ριγμένη! Και εγώ μόνο έχω καταλάβει γιατί είμαι τόσο σκατά και οι άλλοι είναι στην κοσμάρα τους. Γιατί οι άνθρωποι μόνο αν τους βρίσεις, τους φωνάξεις ή τους κακιώσεις καταλαβαίνουν ή τουλάχιστον ακούνε τι λες. Αν μιλήσεις ήρεμα και πεις τι σε χαλάει χωρίς υστερίες και παράνοιες, είναι σαν να μην έγίνε ποτέ τίποτα. σαν να μην μίλησες ποτέ ή σαν να μίλησες σε τοίχο. Και όπως είχε πει και ο Γκάτσος στον μικρό Κεμάλ « καληνύχτα, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ» ή όπως είχε πει ο Ρίτσος, «μόνος κανείς πορεύεται στον έρωτα, μόνος στη ζωή και στον θάνατο»

9 Κραξίματα:

Blogger nassos said...

Δάκρυα. Ξεσπάς συναισθηματικά και αποκτάς περισσότερα αντισώματα σε μελλοντικές ταπεινώσεις.

Και ναι είναι αλήθεια ότι κάποιοι θέλουν φωνές και βία για να λάβουν το μήνυμα.

11:13 μ.μ.  
Blogger Schmet said...

Νάσσο μηπως τα δάκρυα ταλαιπωρουν μόνο εμας? εχω την εντυπωση οτι τα δακρυα δεν οδηγουν πουθενά, ούτε καν στην ανοχή απο την πλευρά μας.και κατα ποσο είμαστε βέβαιοι οτι μας δυναμώνουν??
καθε τι φυσιολογικο περνα αδιαφορο σε πολλους, μονο οι παραλογες συμπεριφορες μας κάνουν να προσεξουμε οτι κατι συμβαινει, απο εκει και περα εξαρταται απο την αντιληψη του καθενος μας αν θα καταλαβει την αιτια του παραλογισμού...!!

10:33 π.μ.  
Blogger nassos said...

Τους πάντες ταλαιπωρούν. Κάποιοι ίσως το λάβουν ως μιζέρια, άλλοι ως σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα.

Εμένα με βοήθαγαν να μην ξεσπάω στους άλλους με τη χρήση βίας.

Κάθε τι εξαρτάται από τις εμπειρίες που έχει ο καθένας από εμάς.

(μου είναι δύσκολο καμιά φορά να εκφράσω κάτι με τον γραπτό λόγο, μη με παρεξηγήσεις :) )

11:26 π.μ.  
Blogger Schmet said...

οταν κλαιω νιωθω οτι πνιγομαι, θελω μίλήσω και δεν μπορω, θελω να εχω μπροστα μου τον αλλο και να του τα πω ολα οπως εχουν και να μην με νοιαζει αν θα πληγωθει η οχι. αλλα στο τελος επειδη δεν μπορω να τα πω έτσι γιατι ειναι πολυ σκληρα αυτα που θελω να πω, δεν μιλαω καθόλου. ολα αυτα ακολουθουν μιας συζήτησης χωρίς αποτελεσμα!!!


ισως ομως εχω εγω το προβλημα

who knows!!!

(μην ανησυχεις δεν τιθεται θεμα παρεξήγησης)

12:56 μ.μ.  
Blogger SparklingBlue said...

Το κλάμα για μένα είναι ξέσπασμα. Ξεθυμαίνω, και μερικές φορές όταν στερέψω, βλέπω οτι αυτό για το οποίο έκλαψα δεν ήταν τόσο τρομερό. Έχει ήδη ξεφουσκώσει. Ανακούφιση!

10:06 π.μ.  
Blogger Συνήθης Ύποπτη said...

Κατανόηση.

Γκντουπ!
"Χτύπααα, δε σε φοβάμαιαιαι"

Απλά σκέψου και την παράμετρο του χρόνου. Και μετά συνέχιζε να με βρίζεις όσο θες.

Όσο με τσιτώνεις, τόσο με πωρώνεις!!!
Σ' αγαπάω, βλάκα, και θα σε προλάβω.
:P

9:30 μ.μ.  
Blogger Schmet said...

Παυσιλυπη, ως προς την ανακουφιση εχεις δικιο,και περα απο το οτι αντιλαμβανεσαι την σημαντικότητα αυτου για το οποιο τοση ώρα έκλαιγες, καμια φορα δεν σου 'χει τυχει, μετα απο τοσο κλαμα να βλεπεις οτι δεν υπήρχε καν λογος να κλαις και οτι ολα ήταν κατασκευασματα του μυαλού σου?τουλάχιστον το συνειδητοποιείς!!εχει παντως και τα καλα του το κλαμα!!Καλή σου μερα


Συνήθη Υποπτη, οποιος έχει την μύγα μυγιαζεται!!να 'ναι καλα και ο Χ. όμως που μας ταλαιπωρει και γράφουμε καμια φορα κάτι και για αυτον.
και 'γω σ'αγαπαω. οταν θα σε βρίσω θα σε πάρω να στα πω κατ'ιδιαν.Αυτο κανω άλλωστε
Καλή σου μέρα

9:57 π.μ.  
Blogger Συνήθης Ύποπτη said...

Μυγιάζομαι, μυγιάζομαι!!!

Αν θες τεντούρα, πάρε να μου πεις.

Η αγάπη ισχύει!!

Σμουτς!!!

5:12 μ.μ.  
Blogger Schmet said...

κερνας τεντούρα? οοοοοοοοοοοοοοοο!!!
δεν μ'αρεσει όμως,αρα δεν θα παρω ευχαριστώ!!!


σματσ!

1:30 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home