Τετάρτη, Φεβρουαρίου 07, 2007

Αίθουσα αναμονής


Την Τέχνη δεν την μαθαίνεις, την κλέβεις....!!!

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

Μαυρο καρφι σε λευκο δωματειο.Τι είναι?



Χορευεις πανω στο καρφι. Αδειο δωματειο. Μονη διεξοδος,ο ουρανος.
ΑΣΤΕΙΟ
Μη πεσεις απο το καρφι. Σου φώναζα για ώρες.
Μη σταματας να χορευεις. Οι ώρες περνούσαν
Χορευεις.
Περασαν οι ώρες, ησουν εκει.
Οχι δεν ησουν εσυ, εσύ πέταξες,
εκει είναι μόνο η αύρα σου τωρα πια.
Μια Barbie εχει παρει τη θεση σου πάνω στο καρφί....ειναι ακινητη.
σου μοιαζει λενε.Βλακείες λενε.

εσυ ακομα χορευεις...

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 01, 2007

Γίνεται η μερα να μην έχει μονο 24 ώρες...???

24 ώρες ειναι πολυ λίγες, δεν προλαβαίνω να κάνω τιποτα. ολο τρεχω, τρεχω, τρεχω, και δεν βρίσκω χρονο για κάτι πολυ απλο, για έναν καφε κατω απο τον ήλιο!!!και αυτη η κωλοδουλεια, 8 ωρες, το λιγότερο, και τις υπολοιπες ωρες ο,τι προλαβα προλαβα, τι να προφτασω ομως να κανω, οταν δουλευω κατα μεσο όρο 9 ώρες, παρακολουθω σιγουρα 1 φορα την εβδομαδα ενα 2ωρο σεμιναριο και οταν παρακολουθώ και 2-3 φορες την εβδομαδα ενα 2ωρο προγραμμα χορου και οταν θελω να ξεκινήσω αγγλικα και οταν θελω να ξεκινήσω και μαθήματα για διπλωμα οδήγησης και οταν καποιες ωρες εχω αναγκη να κοιμαμαι. και τι? δεν θα θελω να βγω και καμια φορα? δεν θα θελω να πω καμια πρωινή βόλτα? δεν θα θελω η καψερη να παω για ψώνια??? ποτε θα τα κανω? δεν την παλευω αλλο. θελω λιγες ώρες παραπάνω, 3-4 ώρες για καθε μερα.δεν γινεται η καθε μερα να εχει διαρκεια 28 ώρες???

Πέμπτη, Ιανουαρίου 25, 2007

Τσαντίλα ή Δάκρυα?

Δεν έχω καταλήξει ακόμα στο τι είναι καλύτερο. Ξέρω όμως ότι εγώ στεναχωριέμαι από τις κακές συμπεριφορές των ανθρώπων και δεν τσαντίζομαι. Και στο τέλος εγώ πάλι βγαίνω ριγμένη! Και εγώ μόνο έχω καταλάβει γιατί είμαι τόσο σκατά και οι άλλοι είναι στην κοσμάρα τους. Γιατί οι άνθρωποι μόνο αν τους βρίσεις, τους φωνάξεις ή τους κακιώσεις καταλαβαίνουν ή τουλάχιστον ακούνε τι λες. Αν μιλήσεις ήρεμα και πεις τι σε χαλάει χωρίς υστερίες και παράνοιες, είναι σαν να μην έγίνε ποτέ τίποτα. σαν να μην μίλησες ποτέ ή σαν να μίλησες σε τοίχο. Και όπως είχε πει και ο Γκάτσος στον μικρό Κεμάλ « καληνύχτα, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ» ή όπως είχε πει ο Ρίτσος, «μόνος κανείς πορεύεται στον έρωτα, μόνος στη ζωή και στον θάνατο»

Παρασκευή, Ιανουαρίου 19, 2007

Ονειρική Διαστροφή

Που και που η κύρια ευτυχία κρύβεται, και σου κάνει τσαλίμια, παίζει μαζί σου και σε κοιτάζει πονηρά από μία άλλη διάσταση. Η κυρία ευτυχία υπάρχει παντού και όταν είσαι στεναχωρημένος δεν σημαίνει ότι σου ‘φυγε , απλά σου κάνει κόνξες και αστεία για να μην πήζεις από την ρουτίνα. Αλλά είναι πολύ εγωίστρια και καμία φορά δεν θέλει να 'ρθει πίσω όσο χαλιά και αν σε βλέπει, όσο και αν υποφέρεις, θέλει να σε δει να την παρακαλάς, να την εκλιπαρείς, να την ικετεύεις, να σέρνεσαι και να της ζητάς απεγνωσμένα να γυρίσει πίσω και να σου δώσει το παιχνίδι που σου πήρε. Αυτό είναι όμως πρόβλημα, γιατί όταν είσαι έτσι χάλια σιγά μην μπεις στο τρυπάκι να ζητήσεις από την κυρία ευτυχία να γυρίσει πίσω, πόσο μάλιστα να κάθεσαι να την παρακαλάς, και λες "καλύτερα να κλαίω μέχρι να στερέψω ε και που θα πάει θα βαρεθεί και κυρία ευτυχία εκεί πέρα μόνη της και θα γυρίσει πίσω." αμ δε που είναι έτσι. η κυρία ευτυχία θα 'ρθει θα σου ρίξει λίγο χαμογελάκι και μόλις θα σε δει να παίρνεις τα πάνω σου θα στην κάνει πάλι. Είναι εγωίστρια παιδί μου δεν στο πα. Θέλει να προσπαθήσεις, θέλει να σε δει να κάνεις κάτι για να γυρίσει. Θέλει να την παρακαλάς να την ικετεύεις κλπ, κλπ, κλπ, ...!!!

Η κύρια ευτυχία έχει και μία ξαδέρφη την Κόμισσα ευτυχία!!! Αυτή είναι ψυχάκιας, τριγυρνάει στα όνειρα μας και μας τα κάνει μάνταρα. Και μας δείχνει πράγματα αλλόκοτα και δεν μας λέει ότι είναι ψέμα όλο αυτό!!! Και μας δείχνει έρωτες και φιλιά και επιτυχίες και ζώα τρομερά και θαύματα φανταστικά και όταν την πιάνει η ψυχασθένεια της μας εμφανίζει την miss διαστροφή!! Αυτή πρέπει να παίρνει και χάπια!!! Και μας δείχνει ότι να 'ναι όπως να 'ναι!!! Και το πιο σπουδαίο είναι ότι μπορεί να μας μεταφέρει τα συναισθήματα από την ονειρική στην πραγματική διάσταση και τότε τα μπουρδουκλώνουμε και τα κάνουμε σ###α και αποσ###α.

Αυτός ήταν κατά το ήμισυ ο λόγος που τσακώθηκα με τον Χ. τις προάλλες. Ονειρεύτηκε ότι τον απατούσα με τον αδερφό και μια φίλη του!!! Και δεν φτάνει που τον χάλασε το θέαμα που είδε, την επομένη μου έλεγε ότι το όνειρό του είναι προφητικό και είναι σίγουρο ότι εγώ είχα κάνει κάτι το προηγούμενο βράδυ με κάποιον άλλο. Και μετά μου λέει ότι δεν είναι διατροφικός! το άλλο ήμισυ του τσακωμού είχε να κάνει καθαρά με την διάσταση της πραγματικότητας!! Ευτυχώς!!

Δευτέρα, Ιανουαρίου 15, 2007

Ας ερχοσουν για λίγο...

χαθηκες ξανα μεσα στον ύπνο μου, είδα τα χρώματα να χανονται και η μαυρίλα να παιρνει περίφανη την θέση τους...
-και πότε θα ξανάρθεις να σε δω?
-μμμμμμμ σε δυο χρόνια!!
-μπα όυτε!
-αυριο μηπως?
-πιο πιθανό .
-και πώς θα 'ρθεις!!
-οπως έφυγες πριν 2 χρονια θα ξανάρθω... άλλωστε δεν χάθηκα εγω ....
.....εσύ έφυγες.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 04, 2007

Μαζι μου έλα πανω απο τα συννεφα...

Η πιο όμορφη στιγμή έιναι οταν ξεκινας το ταξίδι σου με τον άνθρωπο που αγαπας, οταν ξεκινας το ταξίδι σου και ξερεις οτι θα κρατησει για παντα και πλεον δεν υπαρχει κινδυνος να σε χωρίσει κανενας και τιποτα. ένα ταξίδι καπου μακρια σε αγνωστα μερη και κόσμους που σίγουρα θα σας αφήσουν ελευθερους να ξαναζήσετε τον έρωτά σας!! ΜΜΜ τί όμορφα που ήταν, ένα ΜΠΑΜ και όλοι εξαφανίστηκαν απο γύρω μας, είμαστε πάλι οι δυο μας, μόνοι μας και το μόνο που πρέπει να κανεις είναι να μην αφήσεις το χέρι μου, αν το κρατήσεις για δυο δευτερόλεπτα δεν θα σε αφήσω ποτέ, θα είμαι για πάντα μαζί σου, δεμενος μαζί σε ζώη και θανατο!! σε ένα ταξίδι αγνωστο, αλλα μην φοβάσαι εγω θα σε προσέχω όπως και πρίν, θα σε κοιταζω στα μάτια όπως και πριν, θα νίωθω το σώμα σου πανω στο δικό μου όπως και πριν και δεν θα αφήσω τίποτα να χαλασει αυτο το ταξίδι. μην φοβάσαι δεν θα σου κάνω κακό απλα κρατα μου το χέρι, μην μ'αφησεις να φύγω μόνος μου, δεν πρεπει να μεινεις μόνη σου εδώ, πρέπει να έρθεις μαζί μου,μην μ'αφήσεις να σ'αφήσω, θα πονάμε πιο πολύ ενω τώρα θα είναι για πάντα όμορφο, θα σε κραταω για παντα στην αγκαλια μου...

γλυκιά μου, ξυπνα ... φτάσαμε