?23@$%#$%$

και του χρονου..................

Καφε Καναπέδες... (2)

Ο Νικος δουλεύει ήδη δύο χρόνια εκεί, οσο καιρο δηλαδή λειτουργεί και το μαγαζί.Άπο την πρωτη στιγμή που το είδε ηθελε να δουλεψει εκεί, ηξερε οτι αυτος επρεπε να είναι εκει μέσα, ήξερε τι επρεπε να γίνει, δεν τον ένοιαζαν ούτε τα λεφτά ουτε οι ασφάλειες ουτε οι άδειες,ούτε τίποτα γραφειοκρατικής φύσης, ήθελε απλά να διαχειρίζεται τα πάντα σε σχέση με το μαγαζί, την εξυπηρέτηση, την ατμόσφαιρα και την ενεργεια που διακινείται εκεί μέσα. Τους καφέ καναπέδες δεν τους διαλεξε ο ίδιος, ούτε και είχε ασχοληθεί με την διακόσμηση του μαγαζιού ο ιδιος. αν και όταν πήρε την απόφαση να δουλέψει εκει δεν υπήρχαν ούτε καφέ καναπέδες ούτε χρωματιστά μαξιλαρια ούτε πορτοκαλί χρώμα σκορπισμένο στον αέρα. όλα αυτα τα δημιούργησαν μετα μαζί με την Μυρτώ.Μαζί περπαταγαν όταν είδαν να το αδείαζουν και να το κλεινουν για παντα, ήταν όμως τέτοια η ενέργεια που είχε το μέρος που δεν έπρεπε να χαθεί για κανένα λογο, και οι δύο ένιωσαν αυτή την ενέργεια, τούς κυρίευσε, την ένιωσαν να μπάινει μέσα τους, να εισχωρεί στο δέρμα τους, να την αναπνέουν, να γεμίζει την αυρα τους, να τους τρυπάει σε κάθε εκατοστό του σώματός τους.Ήταν τόσο ωραία η αίσθηση αυτη που δεν έπρεπε να χαθεί.
Τα κανόνισαν όλα, θα έκαναν τα πάντα για να αποκτήσουν αυτό το χώρο. είχε γίνει το κέντρο του κόσμου, και ήταν απλά ένα ημιυπόγειο σε ένα μικρό δρομάκι στον λυκαβητό.
Τον πρώτο καφέ καναπέ τον βρήκαν στα σκουπίδια λιγα στενα παρακάτω, μόνο που ήταν λερωμένο το υφασμά του, και αυτός ο καναπές είχε την δικιά του ιστορία. Τίποτα μέσα στο μαγαζί δεν αγοράστηκε απλά, όλα είχαν διαγραψει μια διαδρομή στο παρελθόν τους, ακομα και τα μαξιλάρια τα έφτιαξαν οι ίδιοι, κανενα δεν είναι όμοιο με το άλλο. όλα έιχαν την δικιά τους προσωπική, μοναδική ταυτότητα...η ένεργεια του τόπου, τους έδινε ωθηση για να συνεχίζουν να γράφουν την ιστορία τους.... Οι υπόλοιποι καφέ καναπέδες συλλεχθηκαν σε διαδρομες ανα την Ελλάδα, καθε καφε καναπες που έβρισκαν τους οδηγούσε και σε μία ιστορία, πάντα μάθαιναν πού ήταν πριν και γιατι βρέθηκε πεταμένος...αρκετα συχνα άκουγαν την δικαιλογία, άλλαξαν οι ιδιοκτήτες αλλαξαν και τα έπιπλα, πεθαναν οι ιδιοκτήτες πέθανε και ό,τι είχαν. Η απόφασή τους ήταν να βρούν ενεργεια δίνοντας ενέργεια, οι καφέ καναπέδες είχαν πολύ ενέργεια μέσα τους και αυτο που είχαν να κάνουν, ήταν να την αναδείξουν και αυτή με την σειρά της να αναδείξει ξεχασμένες ενέργειες σε άλλα σώματα...

οι καφέ καναπέδες...

Κυριακή. Απογευμα. Βροχή. Ολα μεσα ειναι ήρεμα, όμορφα και ο χρόνος κυλάει ευχαριστα. Ειχα παει να δώ τον Νίκο, τον φίλο μου. εχει αρκετο κόσμο, παρατηρώ και ο νίκος συμπλήρώνει οτι οι περισσοτεροι είναι θαμώνες, ερχόνται κάθε απόγευμα και κάθονται μόνοι ή με παρέα απολαμβάνοντας το τσάϊ. το μαγαζί άλλωστε γι' αυτό φημίζεται για το υπέροχο τσάι και την ονειρική ατμόσφαιρα. ενα πορτοκαλί χρώμα αγκαλιάζει τον αερά και μαζί τους καφέ χαμηλούς καναπέδες με τα πολλα μαξιλάρια που σε προσκαλούν να κάτσεις και να απολάυσεις αυτή την μία ώρα της ζωής σου. Οχι δεν ειναι η τελευταια, είναι ακόμα μία ώρα μέσα στην ζωή σου, μία ακόμα ώρα που αν δεν της δώσεις κάτι για να την χαρακτηρίζει θα γίνει μια κοινή ώρα σαν όλες τις άλλες, θα γίνει μια χαμένη ώρα της ζωής σου. οι καναπέδες λοιπόν είναι καφέ, ενα σκούρο καφε και πάνω τους απλώνονται πολλα, παρα πολλα μαξιλαρια, έχει όλα τα χρώματα, πράσινο, κίτρινο, φούξια, πετρόλ, λαδί, λαχανί, ροδακινί... πάνω σ'αυτα απλώνονται πολλές παρουσίες, ευχάριστες και δυσσάρεστες, χαμογελαστές και κατσουφιασμένες, ήρεμες και αγχωμένες, γνωστές και άγνωστες, καλές και κακές. όλοι είναι εκεί και περιμένουν, περιμένουν τον Νίκο να κάνει την γνωστή βόλτα αναμεσα στους καναπέδες και στα τραπέζια, Α ξέχασα, τα τραπέζια, και αυτα καφέ είναι, απο ολόκληρους κορμούς δέντρων, σαν κάποιος να τους πήρε και να τους πέταξε στον χώρο για να συμπληρώσει τον κενό πορτοκαλί αέρα που έχουν αφήσει οι καναπέδες και τα μάξιλαρια. όλα είναι τόσο δεμένα και τόσο αρμονικά συνδυασμένα... Στη βόλτα που κάνει λοιπόν ο νίκος διασχίζοντας τον κατακλυσμένο από ζεστα χρώματα χώρο κάθεται σε κάθε τραπέζι και σάν απομηχανής θεός θα πέι αυτό που εκείνη την στιγμή θέλει να ακούσει κάποιος, την συμβουλή που περιμένει απεγνωσμένα να του πεί. Για τον νικο είναι ιερό το να προσφέρεις σε κάποιον τσάι, χρειάζεται μία διαδικασία που δεν μπορεί να την απολάυσει ο καθένας. δεν μπορεί να την δώσει ο καθένας, τα δύο συμβαλλόμενα μέρη πρέπει να μπορούν να ζήσουν αυτην την απολαυση την δεδομένη στιγμή. τόσο ο νίκος όσο και οι θαμώνες αντιλαμβάνονατι αυτη τη στιγμή. άλλωστε το ποιος θα μπει στον συγκεκριμένο χώρο δεν αφήνεται στην τύχη του χρόνου, καθορίζέται και οριζεται. σε ποιον θα προσφέρει ο νίκος τσαι και αυτό καθορίζεται και ορίζεται, ο νίκος πρέπει να γνωρίζει τον άλλο για να ξέρει τι τσαί θα προσφέρει, εκεί δεν παραγγέλνεις, σε βλέπει ο νίκος και σου φέρνει οτί αυτός θεωρει ιδανικό για την κάθε περίπτωση και περίσταση. αν δεν σε ξέρει θα σου φέρει κάτι, αλλα θα σου προσφέρει τσαί αφου του πείς εσύ κάτι που θα θέλει να ακούσει για εσενα και για την περίπτωσή σου. όλα είναι σημαντικά, η κάθε στιγμή είναι σημαντική, το βροχερό απογευμα της κυριακής είναι σημαντικό...οι καφέ καναπέδες ερχονται και παρέρχονται...